Archive for

Víctor Caamaño (BNG) pregunta polo convenio da Cultural

Logo de que se re-inaugurara a sede da Asociación Cultural de Cambados este fin de semana, o tema da obra volve á actualidade política da vila. No último pleno do ano de mañá xoves o líder da oposición, Víctor Caamaño, referirase a esta cuestión. Primeiro, para emitir a súa queixa porque non se convidara ao acto de apertura aos representantes dos demais partidos políticos. Engade Víctor que desde o BNG non entenden máis unha vez esta actuación sectaria, por moito que o Bloque criticara a desproporcionada inversión nunha asociación privada cando as Administracións Galegas descuidan en Cambados temas prioritarios como os servizos sociais. Seguir lendo →

O goberno ausente

A ausencia do suposto Presidente de Galicia nun dos dous debates máis importantes do ano, o da aprobación dos Orzamentos da Xunta, deixa claro cales son as preferencias do actual goberno do país. Non se trata dunha simple ausencia, senón de preferencia. Preferencia por estar no debate de investidura de Rajoy que asistindo ao debate parlamentar sobre os presupostos do seu goberno. Desgrazadamente hai máis, a segunda autoridade do país, a Presidenta do Parlamento, estaba tamén en Madrid acompañando a Feijoó nunha viaxe que só se entende como propia dun país (auto)colonizado.

Sabiamos xa que o goberno do PP viñera para desmontar o que brevemente planeara o bipartito, sabiamos que era paradoxicamente un goberno de Galicia antigalego,  sabiamos que no máis importante do momento (emprego) estabamos ante un goberno inútil e  incompetente; e incompetente en palabras do propio Presidente, quen manifestou que carecía das competencias para loitar contra o paro cando en campaña prometera rematar con el en 45 días.  Mais agora sabemos tamén que non está disposto nin sequera a disimular, e non dubida en correr a Madrid a aplaudir ao xefe en lugar de exercer as súas responsabilidades máximas en Galiza. E peor, se cabe, a actuación de Pilar Rojo como representante da Cámara, acudindo de espectadora da festa do seu partido en lugar de moderar un debate de tanta importancia en Compostela. Por suposto  que faltan na xornada do debate, non se atreven a facelo o día seguinte posto que terían perdido as votacións (a maioría do PP é absoluta por un deputado).

A Feijoo agótaselle o tempo antes de que se lle acaben os culpábeis da situación que padece Galiza (antes era o bipartito, agora Zapatero). E ante este panorama desolador e unhas eleccións que se aveciñan anticipadas (antes de que os efectos negativos do goberno Rajoy se fagan notar) é necesario que os partidos que hoxe ocupan a oposición espabilen e presenten alternativas claras e atractivas, ademais do necesario debate das persoas. Doutra forma a maré azul escura case negra transfórmase en pesimismo para un amplo sector dos cidadáns.

Óscar Pardo Planas. Preme aquí para ver todos os seus artigos.

O PSOE de Cambados homenaxea a Domingo Tabuyo

Os integrantes da Agrupación Socialista de Cambados e das XXSS agradeceron a Domingo Tabuyo o seu labor á fronte do PSOE Cambadés como Secretario Xeral (aínda ostenta o cargo aínda que non o de voceiro do grupo municipal, que agora é Rafael Blanco) e tamén como concelleiro e deputado no Congreso. Seguir lendo →

Ciencia-Ficción

“ Era o ano 2118 os EUA vían vir a perda da  súa hexemonía mundial a mans de potencias asiáticas como China e India.

Moitos anos antes o mundo estivera dividido en dous bloques antagónicos: un capitalista e outro comunista, a existencia deste contrapeso político fixera que os países capitalistas mimasen as condicións de vida dos seus traballadores por medo a unha revolta social e por facer de escaparate das bondades do sistema fronte ao bloque comunista. Pero no ano 2089 o bloque comunista desplomouse e os capitalistas celebraron triunfalmente o éxito definitivo do seu sistema, era “a fin da historia”, na que quedaba demostrado que o sistema capitalista era o único válido. A codicia dos axentes económicos disparouse, o predominio da economía produtiva deixou paso á economía financeira. Xa non era preciso mellorar os soldos dos traballadores, pero era necesario que continuasen consumindo para que o sistema seguise funcionando, así que se fomentou o crédito. Os salarios non subían e os traballadores endebedábanse, os beneficios das entidades financeiras disparábanse, por pequeno que fose o seu soldo podían mercar unha casa, o banco daba todas as facilidades, a demanda de casas aumentaba e polo tanto o seu prezo, ata cando? Ata que a burbulla re ventou. O sistema capitalista (igual que antes o fixera o comunista) víñase  abaixo,coa  quebra masiva de bancos e empresas… O goberno americano tivo que deixar a un lado os seus principios ultra liberais e inxectar diñeiro no sistema financeiro, a General Motors, a principal empresa automobilística do mundo, foi nacionalizada!. A globalización estendeu a crise por todo o mundo. Un presidente francés dixo que había que “reformular o capitalismo” poñer controis ao sistema financeiro. O pánico chegou aos despachos de banqueiros e especuladores e decidiron tomar eles o control da situación: eliminaron mediante un escándalo sexual ao presidente do FMI e lanzáronse á conquista de Europa. A Unión Europea era o último resto que quedaba  de ideas socialistas que fomentaban a regulamentación económica por parte do Estado e a existencia dun niveis de benestar para os seus cidadáns. Ataques especulativos e control sobre os gobernos converteron a desmesurada débeda bancaria e débeda pública, ao transvasarse masivamente  capital dos Estados aos bancos con ameaza de quebra. As axencias de rating colaboraron reducindo a cualificación da débeda dos países, empezando polos de economía máis feble. Os intereses que entón tiñan que pagar para financiar a débeda eran desmesurados e conducían directamente á quebra destes países. A economía de Grecia, Irlanda e Portugal foron intervidas. A intervención supoñía ceder soberanía. En Grecia e Italia quitouse do poder ao presidente democraticamente elixido, no seu lugar situaron a ex-directivos de Goldman Sachs, tamén no Banco Central europeo; e o novo ministro de economía español era “ un home do sistema” ex-directivo de Lehman Brothers, o banco que vendeu hipotecas lixo por todo o mundo e dou inicio coa súa quebra a toda a crise posterior. Durísimas medidas de axuste sobre as clases traballadoras fixeron que as entidades financeiras recuperasen os seus ingresos, estábase transvasando riqueza dende as clases humildes e medias cara as clases ricas. O Estado do benestar facía augas. Curiosamente esta invasión de Europa coincidía no tempo coa retirada militar das tropas americanas de Irak, semellaba que xa non facía falla controlar este conflitivo país se había outras fontes de ingresos. Nacía um novo concepto bélico, “a Guerra Económica”.  O obxectivo estábase cumprindo, as democracias europeas desaparecendo, os salarios dos traballadores diminuíndo, a inviabilidade dun estado do benestar demostrada…”

Isto que acabo de escribir podería ser un relato de ciencia-ficción como os que fai o meu amigo Moncho Caride, senón fose  perigosamente parecido á realidade. Non sei se vos decatastes que nos están roubando o presente, pero non quero ser pesimista, o futuro aínda é noso.

A que isto escribe deséxavos unhas boas festas e que disfrutedes do que menos diñeiro costa: estar cos que máis queremos.

Maribel Iglesias. Le todos os seus artigos premendo aquí.
Tamén podes seguila nun blog sobre Asorey ou no blog de xeografía crítica O Umia.