OS PRECEDENTES
A polémica que arrastrou a estatua de Fraga cumpre xa uns cinco meses. As continuas modificacións no discurso que o alcalde foi introducindo para “salvar os mobles” neste tema foron relevantes. Primeiro, a idea da estatua partiu do Concello (que orixinalmente pensara en adicarlle unha rúa), así o confirmou o propio escultor no seu momento e así o reflectía a prensa. Logo, á vista da polémica, Aragunde falou de acudir a administracións para financiar a mesma, pero a resposta social (a saída a prensa en parte grazas á convocatoria -declarada ilegal- de concentración) fixo que Aragunde, un mes despois de que comezara a polémica, declarara que era un misterioso “sector do viño” quen promovía e financiaba a escultura. As propias adegas rexeitaban que a idea partira delas, excepto unha (Bouza de Carril, de Ribadumia). En todo o momento, na prensa e en pleno, Aragunde manifestou que ese misterioso “sector do viño” abrira unha conta bancaria para que “todos os veciños que quixeran” fixeran a súa aportación. Iso si, o número de conta nunca se fixo público abertamente, nin os misteriosos promotores. Logo veu a mobilización das estatuas humanas no verán, a colocación da estatua entre rexas, e a pintada de hai un par de semanas…pero iso xa é outra historia.
A CONTA BANCARIA
Tanto misterio levou a moita xente a pensar que a conta realmente non existira. Pero aínda que existe a certeza, corroborada daquela polo propio Faro, de que o tema do “sector do viño” foi unha invención a posteriori, si é certo que existe tal conta bancaria. Descoñecemos canto se recaudou ou se se cumpriu co suposto prezo (descoñecido). Tamén se se pagou xa ao artista ou non. Pero grazas a un anónimo que tivo curiosidade por coñecer o fondo deste asunto, temos copia dun recibo bancario no que consta o número de conta e nome da persoa titular. A conta está en Novagalicia banco e o titular é Manuel Noya Figueroa, que fora presidente da “Sociedad Agraria de Transformación (SAT) da Agrupación de Cosecheiros de Albariño de Vilariño-Cambados”, o xérmolo do que finalmente foi a grande adega Martín Códax (que dito sexa de novo, rexeitou oficialmente vincularse coa iniciativa da estatua). Noya é parente directo dun concelleiro do Partido Popular, o seu fillo Manuel Noya Chaves, que foi edil (pincha no enlace para ver foto no blog “A ti meu Cambados”) durante varias lexislaturas.
CONCLUSIÓNS
1.- Sabemos desde hai meses que a conta bancaria foi unha artimaña que o Concello quixo empregar para xustificar a mala idea da estatua. Demostrouno o xornal Faro de Vigo nun claro artigo sobre as versións contraditorias de Aragunde.
2.- A conta foi efectivamente creada, e salta á vista o vínculo co Partido Popular, o cal confirma aínda máis que a idea de creala vén dese entorno. As principais adegas, incluída Martín Códax, rexeitaron ter que ver co asunto. O “sector do viño” que sacou a relucir Aragunde está reducido, de momento, á adega Bouza de Carril e a Manuel Noya. Queda claro que a palabra “sector” se emprega a cotío moi lixeiramente. Aínda que polo menos, desde o PP tiveron a “delicadeza” de que fora unha persoa relacionada co viño a que abrira a conta.
NOTA LEGAL OU ALGO SEMELLANTE
Desde Cambados(tk) queremos ser totalmente escrupulosos coa confidencialidade da persoa que fixo o ingreso, e coa propia protección de datos, información bancaria, etc. Eses son motivos para non publicar o propio recibo, cuxa copia podemos garantir que si custodiamos (non publicaríamos algo deste xeito sen o material que o avale). Unicamente tentamos con esta publicación botar algo de luz a un tema que segue a ser demasiado escuro, e que non deixou aínda de ser polémico. Non o será, cremos, até que esa estatua desapareza do Pazo Torrado e do chan público de Cambados. Agora, polo menos, xa temos un nome ao que se lle podería devolver desde o Concello a escultura para que se garde no espazo privado que desexe(n).
Estamos ultimando unha entrada moi interesante con información aínda non feita pública sobre os teóricos promotores da recadación de cartos para a estatua de Fraga.
Nas vindeiras horas, máis.