Galiza

Moitas grazas e moita sorte, amigo Óscar!

A Óscar e a min presentounos a estatua de Fraga.

Foi a raíz da manifestación popular espontánea xurdida en Cambados, cando un grupo  de xente de Cambados (entre os que se atopaba Óscar como uns dos seus máximos expoñentes)  decidiu  protestar contra a decisión caprichosa, persoal e irracional do alcalde de levantarlle unha estatua ao ex- ministro de Franco; foi entón cando empecei a facer as miñas humildes colaboracións con Cambadostk e  “A ti meu, Cambados”;  recordo que nunha  das nosas charlas e, ante a miña inminente visita, pra pasar as vacacións de verán, no meu amado pobo, Óscar díxome: “¿vémonos na Calzada o dia 1 de agosto, non?” en relación coa orixinal protesta de estatuas viventes, idea, como non, de el mesmo; evidentemente confirmeille a miña asistencia e a súa pose do pensador de Rodin, ao paso da comitiva,  quedará para sempre no recordo dos moitos que alí estábamos.

Evidentemente calquera cousa que poida dicir de Óscar, será dende un prisma subxectivo, froito da miña admiración e, de seguro, que coincido con moitos de vos; este rapaz con apenas dezaoito anos montou un blog que acabou sendo unha referencia en Cambados; un blog que descubriu, sobre todo, as vergoñas dos nosos gobernantes e sempre cun valor valioso, dos mais valiosos que nos pode ofrecer a democracia,  como é o da liberdade da expresión. Unha liberdade de expresión que sempre defendeu ata as últimas consecuencias: o mellor exemplo, ó último pleno no que desafiando as directrices caprichosas do alcalde de Cambados, gravou o pleno, para podérnolo  facer chegar a todos.

Grazas, Óscar, por deixarme expresar libremente no teu blog; grazas por abrir unha fiestra a tódolos cambadeses que, coma min, estamos lonxe e amosarnos a realidade cotiá do noso pobo. Grazas, sinxelamente,  pola túa amizade.

Espero que che vaia ben no teu novo destino e coñecéndote non me estrañaría que dentro de nada aparecese un novo blog: Oklahomatk, dándolle caña ó gobernador do estado ou ó alcalde, capaz es de iso e mais;  ou que non sei (xa nos informarás) se estes gobernantes son tan incompetentes e mediocres como Louzán, Tourís e Aragunde.

Espero tardar en verte, iso será a mellor sinal de que os americanos saben a quen teñen entre mans e de que non te deixaran marchar e si te vexo que sexa en vacacións, ben en Galiza ou  ben en Catalunya.

Cóidate meu amigo e unha forte aperta.

Ricardo Domínguez Rey. 

Conto de Nadal (versión cambadesa)

(BASADO NA OBRA DO MESMO TITULO DE CHARLES  DICKENS)

Ao Alcalde de Cambados non lle gustaba o Nadal; o Nadal son festas familiares, festas íntimas onde el perdía todo o protagonismo que lle gusta ter; ao Alcalde de Cambados gustáballe mais a Festa do Albariño onde se podía sentir importante, retratarse ao carón do Presidente da Xunta ou do “famosete de turno” ou,por outro lado, a festa de San Roque, onde presidía a procesión, sentíndose mais presenciado que o propio santo. Ademais este Nadal estaba especialmente cabreado coa festa: os funcionarios municipais botábanlle en cara que non fixese nada porque cobrasen a paga extra de Nadal, cando  vían que en outros concellos (como no de Pontevedra, por exemplo ) os seus rexedores buscaban artificios pra podela abonar e non deixar aos seus traballadores sen tal paga tan merecidamente gañada; ademais (como lle argumentaban os propios traballadores e a oposición) se había un superávit  nas contas municipais de case 300.000 euros ¿por que non aproveitalo para ditas pagas?, de seguro que era o comercio local haberíao de agradecer.

“Quen se creen estes empleaduchos” (pensaba o Alcalde), “non se dan conta que ese é un superávit maquillado (como ben fixera ver a oposición), e,  ademais,  aínda que así fose tal decisión non dependía de min, as decisións importantes séguenas a tomar Tourís, eu só son un mandado, ademais os cartos sempre se poderían empregar en cousas mais importantes ….. para que carallo quererán eles unha  paga extra”, seguía cavilando o alcalde para intentar  xustificar tal actitude.  Faltaban so un par de días para o Nadal e xa estaba desexando que pasase

Aquela noite, o Alcalde estaba especialmente cansado, non porque houbese traballado arreo (nunca o facía), senón porque levaba durmindo mal un par de dias e mentres estaba a ver a televisión no sofá, quedou durmido; de repente unha voz estrañamente familiar espertouno: “Luís, esperta”, o Alcalde aínda medio durmido, abriu os ollos e, no medio dunha especie de néboa, no seu salón atopábase  ¡Xaquín Charlín “Chon” ataviado cunha especie de túnica como flotando no aire……..!

“¡Que fas aquí!  ¡é que  na miña propia casa non  me podes deixar en paz!” , de repente a presenza levantou o brazo e unha forza misteriosa tombou ao Alcalde no sofá, facendo que non se puidese mover.

“Cala, ¡ostias!, que non son quen ti crees, simplemente adoptei unha presenza humana que che resultase familiar, son o espírito de todos os nadais, veño a visitarte pra anunciarte que o longo de esta noite recibiras a visita de tres fantasmas, o Fantasma do Nadal Pasado, o Fantasma do Nadal Presente e o Fantasma do Nadal Futuro, quero que vexas co paso do tempo no que te convertiches e medites se vale a pena seguir así……”

De repente a presenza desapareceu e o Alcalde púidose reincorporar “vaia sono mais raro” pensou “ porque en vez do cabrón de Chon non podería soñar con Beyonce co que a min me gustan as mulatiñas……..”

Nese intre soou a porta da casa, e pensando quen podería ser a esas horas, abriu a porta e atopouse de fronte  ¡coa estatua de Fraga que cobrara vida¡, aterrado o Alcalde dou para atrás…..

“Boas noites Luís, son o Fantasma do Nadal Pasado e vamos a ver como eras antano…”; de repente Luís veuse transportado no tempo e co o Fantasma, empezou a ver etapas da súa vida, víase moito mais  novo (e delgado),  en outros nadais, como  o animador da festa; tamén o Luís deportista, facendo piragüismo e,  tamén,  presenciou a súa etapa no Instituto “Ramón  Cabanillas” encabezando as manifestacións, megáfono en man, contra o proxecto inicial do Concello de que a carreteira pasara pegada ó centro, berrando: “¡Tirado, fascista aquí non farás unha autopista!”

A Fantasma do Nadal Pasado mirouno co seu ollar de bronce (por algo era a estatua de Fraga) e espetoulle: “Que irónica é a vida, Luís,  tanto criticar ó alcalde de entonces e, o final, volvícheste igual ou peor que el, ¿que queda de aquel rapaz tan sano e nobre?” (Luís, non sabia onde meterse) “quizais, véndote, o Luís de agora semella que se tragou o Luís de entonces”.

Luís mirábase en todas as escenas do seu pasado como quen se esta a mirar nun espello, xente coa que se falaba e agora non se fala, xente que o apreciaba, e o vían como o bo rapaz que nese tempo era; a Fantasma fixo un xesto e díxolle: “temos que regresar” e de repente  apareceu no salón da súa casa; o Fantasma xa non estaba, quedou uns intres pensando no que había visto.

Novamente soou a porta e Luís apresurado foi a abrila e da impresión case cae de cu: ¡era Mariano Rajoy!, Luís non o podía crer e a duras penas balbuciu:

“Señor Presidente ¿que fai vostede aquí?”

“Luís,  son o fantasma do Nadal Presente, xa sei que me asemello ó Presidente do goberno pero e que, en moitos casos, el aínda é mais fantasma que eu, vamos a ver no quen te convertiches na actualidade”………

Novamente Luís sentiuse transportado e veuse en moitas esceas da actualidade:o dia que Tourís lle dixo que quería que fose o seu alcalde “de prestado”,  a súa actitude “chulesca” nos plenos ……. o pleno no que lle faltou ao ríspeto ó finado de Rafael Blanco co tema das supostas faltas de ortografía. Tamén amosoulle a situación na que estaban os seus funcionarios, os que tiñan as nóminas mais humildes e que esperaban a paga extra como auga de maio e as privacións que terían  este Nadal; a Luís caíaselle a cara de vergoña, o fantasma espetoulle: “pra os teus funcionarios  non tes cartos pero para invitar a moita xente o domingo do Albariño ó Parador ¿verdade que si?, xente que só se lembra de Cambados pra encher o bandullo ese dia ¿crees que iso é xusto? Luís non quixo ou non soubo que responder; o fantasma seguía a fusilalo con preguntas: “¿cres que ti es un bo gobernante?”, “¿sabes que no teu Concello hai xente que o está a pasar moi mal co tema da crise? ¿pensáchelo algunha vez?,  co que gastas ti ó ano  en dietas de comidas ¿sabes a canta xente poderías axudar? Sabes das deficiencias no colexio Magariños e no pavillón e, sen embargo, pra ti é mais importante levantarlle unha estatua a un fascista como Fraga, velo normal?   Cando quixo contestar, Luís estaba novamente no salón da súa casa,  a fantasma do Nadal Presente despediuse pero antes avisoulle de que recibiría a visita do último fantasma e que non se asustase pois a imaxe que había adoptado era a dun fantasma de verdade.

Luís quedou intrigado pensando como seria o Fantasma do Nadal Futuro e nese momento sonou a porta por terceira vez e topouse con: ¡Jose María Aznar!  efectivamente…… o home que dixo, poñendo os pes encima da mesa e diante de George Bush que era capaz de correr 10 kms. en 5 minutos e 20 segundos;o mesmo Aznar, que dixo que foi unha bendición pra España que el fose o seu presidente;  en definitiva, o home dos abdominais pétreos, dende logo, o Fantasma do Nadal Futuro non podería haber adoptado unha presenza mais …..fantasmal.

“Mire Uste” (díxolle  o fantasma) imos ver como será o teu Nadal do Futuro e por terceira vez o alcalde veuse transportado, aparecendo no seu despacho do Concello. Alí sentado no súa cadeira estaba un señor que non acababa de recoñecer, “¿que  é ese e que fai sentado no meu sitio” preguntoulle ao fantasma do Nadal Futuro; este respondeulle: “Luís, estamos no futuro,ti xa non es o alcalde de Cambados e ese que está sentado é o teu sucesor”, “coma ti, sóubolle   facer a pelota moi ben a Tourís, coma ti estivo o carón de Feijoo pra  darlle de man á mangueira cando este fixo  a comedia  de facer que apagaba un conato de incendio forestal”  “ese que está sentado é o actual chico dos recados de Tourís como ti fostes en tempos pasados”

Luís preguntoulle intrigado: “¿e que foi de min?, supoño que ascendín  politicamente ¿verdade?, o fantasma botou un sorriso malicioso e díxolle :”vámolo a ver”, e apareceron na lonxa de Tragove, alí estaba un Aragunde, claramente  mais avellado, no medio das sobastes de peixe e marisco.

“Pero ¿que pasou?”, preguntou Luís confuso “¿como volvín ao meu  antigo traballo?”.O fantasma respondeulle: “Cando deixaches de valerlle a Tourís, abandonouche coma un xoguete roto, xa no lle eras útil pra os seus intereses; así de claro e así de real”. ¿que esperabas? ¿ fidelidade por parte de Tourís? ¿non te dabas conta que te manexaba como manexa a outros moitos? Ti, Rosa Oubiña, e outros solo sodes pezas, peóns nun axedrez, deberías de haberte dado conta Luís; a parte de pasar a historia de Cambados como un dos peores alcaldes, tamén pasaras como o alcalde que nunca tivo nin a autoridade nin o valor de facerse respetar

“¡¡¡¡NOOOOONNNN¡¡¡¡¡”…………….

Luís espertou no sofá do seu salón sen saber se aquilo fora un pesadelo ou se había ocorrido realmente

Un final feliz seria que o Alcalde cambiase radicalmente, que abrira os ollos e que empezase a gobernar pra tódolos cambadeses e cambadesas, e non só pra os do seu partido; que respetase e que fixese aos seus concelleiros respetar á oposición nos plenos, que non enganase mais os seus veciños, que, en resumen,  mirase polas verdadeiras necesidades do pobo.

Pero pra todo iso fai falla ter o valor e os bemoles que ao noso alcalde lle falta e unha alma que aparenta haberlle vendido o diaño, aínda que o diaño teña a aparencia de Tourís.

Mentres tanto o gran prexudicado por tanta incompetencia segue a ser o pobo de Cambados.

QUERO FELICITAR O NADAL A TODOS E, ESPECIALMENTE, A QUENES ME DERON A POSIBILIDADE DE EXPRESAR A MIÑA OPINION  COMO SON XAQUIN CHARLIN “CHON” E OSCAR PARDO PLANAS, DOUS VALENTES QUE TEÑEN TODA A MIÑA ADMIRACION POR ENFRENTARSE O CACIQUISMO QUE OUTROS QUEREN IMPOÑER; A OSCAR DESEXARLLE SORTE NESA AVENTURA AMERICANA A PUNTO DE EMPEZAR E A TODOLOS CAMBADESES E CAMBADESAS OS MEUS MELLORES DESEXOS PRA ESTE ANO QUE ESTA A PUNTO DE COMENZAR.

¡¡¡¡¡FELICES FESTAS E FELIZ 2013 ¡¡¡¡¡¡

UN SAUDO  A TODOS

Ricardo Domínguez Rey. 

As miñas condolencias a Pontevedra

Hoxe é un dia triste pra a democracia, triste pra os que, como eu, creemos na democracia, na verdadeira democracia e nos verdadeiros políticos, políticos honestos e honrados que contribuían e loiten realmente polo  mellor para o seu pais, e non  polo seus intereses persoais.

Hoxe levanteime lendo na prensa que Tourís repetirá como delegado provincial da Xunta na provincia de Pontevedra despois de que,  apenas fai dous meses,  sairán a luz unhas gravacións que o relacionaban co cobramento dunhas comisións ilegais en relación cunhas obras realizadas en Cambados.

Evidentemente como todo cidadán, Cores Tourís ten o dereito á  presunción de inocencia que recolle noso ordenamento  xurídico e , seguramente, ao final non se lle imputará  delito algún  en relación con este asunto pero dende o punto de vista moral e social, sempre quedará a dúbida entre unha  poboación que,  cada vez mais  (e sobre todo en tempos de crise), non se ve representada polos seus políticos. Ademais a actitude do “suposto” alcalde de Cambados, Luís Aragunde, negándose a que se constituíse unha comisión de investigación, como reclamaba a oposición, tampouco deixa en bo lugar nin a un nin a outro.

Aínda que isto non nos debía de sorprender a estas alturas da película, Luís Aragunde é, dende que tomou posesión do cargo,  un “alcalde de palla”, un “pelele” que fai o que lle manda o seu amo e señor,  que non é outro que o propio Tourís, e, loxicamente nunca morderá a man de quen o puxo aínda que fose so  pra figurar.

Cores Tourís sempre defendeu a súa inocencia, negando totalmente todo o que recollía as gravacións; non serei eu (Deus me libre), o que lle diga a Tourís o que ten facer, pero se a min, me houbesen acusado do que o acusaron a el, ao dia seguinte comparecería ante a prensa (e non mais dunha sema despois) pra defender dita inocencia  e anunciar a inmediata interposición dunha querela por calumnias; outra cousa é deixar correr e pasar o asunto, como se non houbese ocorrido nada, en fin,  os seus motivos terá.

Cores Tourís é un malo, malísimo político, non porque non teña aptitudes pra desenrolar este ou calquera  outro cargo político, senón polas súas actitudes, actitudes que xa amosou  cando era o  rexedor “oficial” de Cambados, o tratar ó concello coma a súa finca ou (o que é peor)  como a finca particular do PP, iso , dende logo foi o que mellor lle ensinou ao seu pupilo Aragunde.

Se o propio delegado provincial da Xunta en Pontevedra, en vez de dar exemplo, é o primeiro que se salta a Lei, como o fixo no tema do Pinal da Maza, ¿con que autoridade pode pedirlle a administración  a un cidadán  de Cambados, de Poio ou de Porriño que cumpran cos todos os permisos a hora, por exemplo, de realizar unha obra.

Sinceramente que Xosé Manuel Cores Tourís  e, tamén  ( porque non dicilo), Rafael Louzán sexan os dous máximos representantes da provincia, non deixa en bo lugar a Pontevedra e, simplemente, desexo que algunha vez os pontevedreses teñan políticos que de verdade os representen.

Saúdos a todos.

Ricardo Domínguez Rey. 

Luís e Benito: novo dúo cómico cambadés

Dende logo se de algo podemos estar agradecidos os cambadeses e cambadesas e de ter uns dirixentes tan graciosos que ás veces parecen mais ben monologistas de “El club de la comedia”.

Eu, quería propoñerlles  ao alcalde Aragunde e o patrón maior da cofradia, vistas a súas derradeiras declaracións que montasen un dúo cómico, ao estilo Tip e Coll ou Faemino e Cansado,  pois vista a súa xestión ao fronte dos seus respectivos organismos, non teño a menor dubida de que, dende logo, teñen mais futuro no mundo da farándula e vodevil. Supoño que,  quizais, para homenaxear a recente morte do xenial Miliki, puxéronse de acordo para facer unhas declaracións tan hilarantes, practicamente, no mesmo espazo de tempo.

Por un lado temos ao ínclito alcalde de Cambados Luís Aragunde que, a sema pasada, a raíz de que aparecese pintada como Superman a estatua de Fraga, nun arranque de Sherlock Holmes, dixo en declaracións a unha emisora de radio, que tales pintadas foron producto dunha gamberrada da mocidade que sae de marcha por Cambados. ¡¡que poder de dedución do noso alcalde!! ¿como puideches chegar a tan brillante conclusión, Luís? Intentándome meter nunha mente tan emérita como a túa supoño que pensaches: “as pintadas producíronse a noite do sábado para o domingo, do sábado para o domingo é o dia  da movida nocturna entón os responsables son rapaces da movida nocturna” ¿isto pensáchelo ti so ou axudáronche os teus asesores?

Tamén dixo esta mente tan privilexiada: “hai que darlle o mesmo valor que se fora un banco ou a escultura de calquera outro persoeiro”. Vamos a ver Luís, por empezar por isto último, na historia recente de Cambados, eu non recordo unha historia tan rocambolesca entorno a ningunha estatua (e menos a un banco) como a que creaches ti cando se te meteu nos miolos o de levantarlle tal monumento a un fascista como  Fraga. ¿cando te darás conta dunha “puñetera” vez que os cambadeses e cambadesas de ben non queren, non queremos esa estatua; dende logo que cabe a posibilidade de que houbese sido a movida nocturna a autora das pintadas como cabe a posibilidade de que a miña musa Rosa Oubiña algún dia acabe rendida aos meus encantos e vivamos un apaixonado romance, a  posibilidade existe.

As gamberradas, como dis ti, da movida nocturna soen ser improvisadas, irracionais e nun momento de impulso producidas polos calores etílicos ou a “bravocunada” do valente de turno e, dende logo non teñen carga reivindicativa nin social que tivo esta; si houbese sido unha gamberrada tiñan mais monumentos  a man, moito mais accesibles. Estas pintadas foron realizadas por alguén ou algúns   (os cales dende aquí eu móstrolles a miña total adhesión e felicitación) que, como moitos de nos,  non queren que manchen o nome do noso pobo, asociándoo a un tipo tan desprezable  como foi Manuel Fraga Iribarne; foi un acto pensado, calculado i estudado  a fondo, así que non lle botes a culpa de tal acción a terceiros, que en iso ti xa eres un experto, como cando lle intentaches atribuír a auditoría da estatua ao “sector do viño”, vamos, Luisiño, non fagas mais ó ridículo.

A única dúbida que teño no tema da estatua de Fraga, e que non creo que nunca nos aclares e si a decisión de facer a estatua veuche imposta de arriba, na condición túa de alcalde de palla ou foi un acto teu de peloteo sen límites ao partido.

O outro membro de este dúo cómico é o patrón maior da cofradía e presidente da Federación Galega das cofradias que, a raíz da querela presentada contra él pola Fiscalía de Santiago por un presunto delito de malversación de caudais públicos, vai e di que “estuda a posibilidade de interpor contra Agamar denuncias por acoso e falsidade” tamén dixo, en outro momento cando menos gracioso,  “en realidade son catro persoas que non representan ao sector do marisqueo, nin fixeron nunca nada por o mesmo”, “aparecen cada vez que a Federación Galega logra algo importante para ou beneficio do sector marisqueiro” e que eles a “diferenza dos sindicatos non viven do aire”.

Vamos a ver, Benito, que non vives do aire iso é evidente, poden dar fe do mesmo os lugares onde comes (moi ben por certo)  en moitos casos a conta da cofradía;  en canto a querela presentada contra ti dicirche que o que move ficha é a Fiscalía, non Agamar, e que se a Fiscalía se decide presentara a querela é porque ve indicios pra elo ¿será tamén que a Fiscalía te acosa?, deberías de mirarte iso do acoso, a ver se vai a ser que tes “manía persecutoria” e crees que todo o mundo vai detrás de ti . Dis que son catro persoas que non representan ao sector do marisqueo, home, Benitiño, represéntanos dende a hora en que son mariscadores e están a loitar  polos intereses do conxunto dos mariscadores; habería que preguntarse a quen representas ti, realmente, na túa condición de patrón maior, porque é moi fácil encherse a boca dicindo que logras cousas importantes para o sector do marisqueo (¿que cousas me pregunto?), gañar, ao mes,  o que non gañan no mesmo período,  en moitos casos,  catro o cinco mariscadores xuntos e vivir do conto.

A xente que vive do mar,e xente que cando sae a faenar non saben se cubrirá ese dia nin os gastos, xente que realiza un traballo admirable e que moitas veces o resto da poboación non valora como se debería;  en definitiva,   é xente que necesita,  realmente, a alguén que se “molle” por eles, que comprenda os seus problemas e quen non veña a mirar o seu beneficio propio,  e, lamentablemente ti nos das o perfil; se foses minimamente consecuente cos teus actos presentarías a dimisión e deixarías a xente con ganas de facelo ben que se seguro que algún haberá.

Como dicía ao principio anímovos a montar o dúo, haber si como comediantes mostrades a profesionalidade que vos falta como dirixentes.

Un saúdo a todos.

Ricardo Domínguez Rey. 

Noraboa, Aragunde!!!

(8: 30 da maña, diante da porta dun colexio de Catalunya)

–          “¡Gallego! : acabo de leer lo que pasó ayer en tu pueblo.”

–          “¿ en mi pueblo? ¿que paso?”

(Pregunto intrigado, debo confesar que o domingo pasei boa parte da maña no hospital co meu fillo Pau,  debido a unha febre moi alta que me tiña preocupado, e, o único momento  que puxen as noticias, foi para seguir o desenrolo das eleccións cataláns.)

–          “¡Si, hombre! La estatua de Fraga ¿de verdad que no sabes lo que le ha pasado?”

–          “Dame una alegría, dime que alguien la ha robado o que mi querido alcalde ha recapacitado y ha decidido retirarla….”

–          “¡ha aparecido pintada de Superman!”

–          “¡¿Comor!?”

Despídome do meu interlocutor e tras deixar os meus fillos no colexio, achégome a un kiosko e compro un xornal e ahí  esta a nova “Aparece pintada de Superman, la estatua de Manuel Fraga en Cambados (Pontevedra)”……….

Téñome que render aos teus pes,Luís, se dende aquí, sempre se criticou (con razón na inmensa maioría dos casos) a funesta xestión municipal, tamén é xusto,  cando o noso alcalde realiza unha brillante  actuación,  destacala e felicitalo. ¡menuda campaña de marketing!

¡Eres un crack, Aragunde! ¿como se che ocorreu a idea? Non sei,  imaxínote, vendo un dia pola televisión  a película “Titanic”  e no momento  que se funde o barco, de repente tes unha visión, quizais, pensas: “Este barco non pasou a historia por ser o mais avanzado da su época, nin polo seu tamaño, non,  este barco pasou á historia polo   pouco que durou dende a  súa inauguración e como  deixou de existir para pasar a ser lenda”.

Algo así debiches de pensar entorno a estatua de Fraga ¿non?, quizais, pensaches en como rexenerala, en como facer que pasase do seu aspecto actual de vilán  a heroe, de unha figura de dubidoso gusto como era Fraga a alguén querido por grandes e menores   como é o personaxe de  Superman.

Veña, va, confésamo agora que non nos escoita  ninguén  ¿onde estiveches  o sábado dende ás dez da noite ao domingo ás  seis da maña? ¿aínda tes as mans manchadas de pintura? Imaxínote enfundado nunha mono negro, cun pasamontañas, escalando a valla, cun bote de pintura vermella na man e levando a cabo tan magnifica obra.

¡Eres un monstruo! (ollo! no bo sentido da palabra!), levanto a miña copa e brindo pola túa saúde, estou repasando os medios de comunicación por internet e o nome de Cambados empeza a asomar en moitos de eles.

¿Parácheste a pensar nas múltiples posibilidades desta acción? Ocorréseme que poderías ampliar ó numero de estatuas con personaxes coñecidos do noso pobo e caracterizalos como superheroes  do comic ou, simplemente, como calquera outro tipo de heroes.

Xa o estou vendo, amigo Aragunde, por exemplo, unha estatua túa pintada de verde, ¡¡non me digas que non eres cravado ao Incrible Hulk!! ….. vamos que si te ven ¡chámante de Hollywood!, cando pos esa mirada túa penetrante, como querendo mirar mais ala do infinito, pareces “La Masa” a punto de pegar unha labazada.

E, seguindo coa lista de persoas ilustres da nosa comarca, ocorréseme, por exemplo, que a nosa querida Rosa Oubiña con ese tipazo que ten, unha estatua dela, pintada de  negro, semellaría  perfectamente o personaxe de Catwoman,  a muller- gato,  a heroína que sempre vai enfundada nun traxe de coiro negro,e, dende logo,  non envexaría,  en absoluto, a interpretación que para o cine fixo no seu dia Michelle Pfeiffer ou, mais recente,  Anne Hathaway.

¿ E que me dis de Louzán, unha estatua coa  forma esférica (que de si xa ten)  da sua cabeza e o seu ritus case imperturbable, coma de robot, pintada de amarelo e vermello e clavado a Iron Man, o home de ferro …  ¡¡se ata ten os seus andares!!.

Evidentemente non podía faltar o teu mentor, Xosé Manuel Cores Tourís, con esa barbiña e bigotiño, co seu andar altivo e señorial,  parécese totalmente ao nobre hispano D. Diego de la Vega, a personalidade debaixo da cal se esconde “El Zorro”, non  me negaras que si lle pos un anteface, un sombreiro de ala ancha, unha capa (serve a que ten de cabaleiro do albariño)   e o montas a cabalo polas terras de Oubiña,  parece totalmente “El Zorro” atravesando o territorio da Baixa California.

Poderiamos seguir con cantidade de exemplos,unha estatua do patrón maior da cofradía, con esa planta e esa barba, con unha túnica  e un tridente, parecería totalmente Neptuno, o deus do mar, aínda que dáme a sensación de que este señor, fai moito tempo que  xa non se acerca ao mar nin para mollar os pes.

Pénsao,  querido alcalde, ata poderiamos intentar facer uns decorados para darlle a Cambados un aire como de Nova York, total, o barrio chino xa o temos.

Na espera de haberte sido de axuda despídome.

Ricardo Domínguez Rey. 

Presentación de “Suprema Injusticia” de María Garzón o vindeiro Xoves

María Garzón vén este xoves 22 de Novembro a Cambados a presentar o seu libro, Suprema Injusticia, no cal fai unha análise dos acontecementos que levaron a que o seu pai, o coñecido Baltasar Garzón, fora inhabilitado como xuíz. E faino empregando tamén moitas anécdotas e describindo desde a súa situación como viviu o proceso protagonizado polo ex maxistrado; “esta é a miña verdade”, di María, “débollo ao meu pai e a todo o que el fixo por nós. Xa está ben de estar calados e aguantar como fixemos até o de agora”. Baltasar Garzón segue na actualidade loitando na súa defensa en organismos internacionais e tamén segue comprometido coa Xustiza e cos Dereitos Humanos a través da fundación á que lle dá nome. Exerce tamén a defensa como avogado de Julian Assange, o creador de Wikileaks que permanece refuxiado na embaixada de Ecuador en Londres.

O acto deste xoves terá lugar ás 20 horas no Auditorio municipal, e contará coa presenza da autora do libro. Acompañarana os profesores Manuel Núñez e Carmen Durán, de Cambados, así como o da Universidade de Vigo, Ángel Rodríguez Gallardo. Proxectarase un pequeno vídeo que pon de relevo a relación de Garzón con Galicia (lembremos que foi o impulsor da Operación Nécora nos noventa). Organizan as librarías Cabanillas e Contos.

“O Prestige na memoria” este luns

O instituto Francisco Asorey acollerá unha xornada de “memoria colectiva” este luns 19 para cando CANDEA, o propio instituto e o Colectivo Ecoloxista do Salnés organizan esta actividade. Consiste nun acto dividido en dous: por un lado a presentación dunha serie de fotografías daqueles días realizados por xornalistas da prensa comarcal (Martina Miser, Víctor Mejuto, José Luiz Oubiña, Iñaki abella, Mónica Vila e Carlos Puga) xunto cunha presentación realizada no centro de ensino hai dez anos.

Por outro lado, intervirán unha serie de persoas para falar do que supuxo a traxedia ecolóxica e social da maré negra. Participan nesta parte Víctor Caamaño, profesor e Xefe de Departamento de  Bioloxía e Xeoloxía, Marta Lois, bióloga e presidenta do Colectivo Ecoloxista, e Nito Dios, bateeiro da Arousa e Membro da Plataforma en Defensa da Ría. Ao remate haberá lectura dunha serie de poemas por parte do alumnado do IES Asorey.

Será o luns 19 de Novembro ás 20 horas no Salón de actos do instituto cambadés.

Manifestación multitudinaria no Salnés pola Folga

Multitudinaria mobilización nas rúas de Vilagarcía de Arousa, que lembrou e moito á masiva manifestación de Xuño contra os recortes. Hoxe, os cidadáns da comarca volveron a responder aos ataques do goberno á maioría social mediante esta convocatoria de greve xeral. Destacou a presenza de traballadoras de Alfageme, inmersas nun conflito que pode levar á desaparición da empresa e dos cento cincuenta postos de traballo. Seguir lendo →

CTK unirase simbolicamente á Folga Xeral

O vindeiro mércores 14 de Novembro animamos á xente a participar na Folga Xeral que convocan as principais organizacións dos traballadores contra as políticas de recesión aplicadas polos Gobernos central e galego en consonancia cos ditados da troika e dos poderes oligárquicos. Ese día, o 14N non haberá actualización na web máis que para informar sobre a propia convocatoria de Greve Xeral.

Do mesmo xeito animamos especialmente aos lectores a acudir ás mobilizacións convocadas para ese día. En Vilagarcía de Arousa haberá unha manifestación unitaria (CIG, CCOO e UXT) que sairá ás 12 da Casa do Mar. Pola tarde, ás 20h terá lugar a protesta convocada polo sindicato anarquista CNT.

Jesucristo era maricón (mal que lle pese á dereita)

No momento que  escribo  estas liñas estase a espera de saber a resolución do Tribunal Constitucional sobre o recurso que o Partido Popular puxo, no ano 2005,  contra a Lei de matrimonios homosexuais aprobada pola administración Zapatero durante a sua primeira lexislatura.

Vaia por diante,  dende o meu punto persoal,  que, xa no seu dia,  me pareceu unha das leis mais xustas e necesarias,  acorde cos tempos que vivimos e que cumpre con unha das reivindicacións mais demandadas polo colectivo homosexual.

O que resulta penoso e que en pleno século XXI e moito despois de que organizacións como a OMS (Organización Mundial da Saúde), decláranse que a homosexualidade non é nin moito menos unha enfermidade, repito, é penoso que dende diversos estamentos da nosa sociedade empezando polo propio Partido Popular se lles queira  negar  o dereito ó matrimonio e a tódolos dereitos  dos que si gozan os matrimonios heterosexuais. Atrás quedan situacións esperpénticas coma as declaracións  da actual alcaldesa de Madrid Ana Botella facendo unha comparación entre peras e mazás  ou as manifestacións do clero, con Rouco Varela á cabeza, polas rúas de Madrid defendendo a “familia tradicional”, como si polo feito de que os homosexuais poidan casarse supoña algún tipo de ataque a tal concepto de familia.

O Partido Popular dende o principio baseou a súa loita contra esta lei  no feito de que se definise a esta unión como matrimonio, pois considera que tal definición só se debería aplicar ós matrimonios heterosexuais e que a unión entre persoas do mesmo sexo tería  de chamarse de outra maneira; afortunadamente non toda a xente do PP pensa igual e, incluso,  entre as súas filas xa se  celebraron matrimonios homosexuais para desgraza do sector mais “conservador”.

Sempre que escoito o PP defender a súa postura oficial contra esta lei non podo evitar recordar unha visita que o presidente de Iran, Mahmud Ahmadineyad fixo a Nova York, con motivo dun cumio da ONU, resulta que foi invitado a dar unha conferencia  nunha universidade  (paréceme recordar que a de Columbia) e declarou, no medio de apupos e asubíos,  que no seu pais non existía a homosexulidade e algo de razón tiña pois,  e moitos casos, tal practica págase coa vida.

¿Cando abrirá os ollos  ó PP? ¿Cando se decatarán de que estamos no ano 2012? ¿a que ven tanta intransixencia? Afortunadamente non todo o mundo  neste partido pensa así pero demostra que neste tema, coma en outros moitos, os dirixentes desta formación política parecen estar ancorados no pasado, persoalmente penso que deberían ser mais consecuentes cos tempos que vivimos.

En canto á postura da Igrexa,  é para darlles de comer a parte, aínda que …. que se pode esperar dunha institución  que  tardou mais de trescentos anos en pedirlle desculpas a Galileo Galilei por levalo case á fogueira ao atreverse o científico italiano en concordancia co que tamén afirmaba Copérnico  ao  afirmar que a terra xiraba entorno ó sol (¡¡tremendo pecado!!).

A Igrexa basa todo o seu discurso para o opoñerse a homosexualidade e ós matrimonios entre persoas do mesmo sexo en que   o  “natural” é a relación entre un home e unha muller e o seu fin primordial é a procreación  xa que así, razoan,   se observa na natureza; o que pasa que este argumento cae por si só porque se tivésemos que guiarnos pola natureza a postura mais próxima ó que se define como  “natural”  serian os matrimonios poligámicos dun home con moitas mulleres  (presente en  algunhas culturas coma a islámica), pois, unha simple ollada ós animais empezando polos mais próximos ao ser humano como son os simios e seguindo por outros mamíferos como leóns, cervos,  etc.,  o macho dominante é o que dispón dunha maioría de femias  para procrear.

A igrexa diríalle ó mesmo que ao PP,  deberían adaptarse ós tempos e deixar de condenar  actitudes totalmente normais, neste senso resulta curioso a dobre vara de medir que manteñen nos asuntos “da carne”: por un lado condenan  a homosexualidade e todo o que lle rodea e por outro pechan os ollos (cando non ó intentan silenciar por tódolos medios) ante os miles  de casos de pederastia que levan a cabo os membros da súa institución en numerosos países do mundo.

Ademais ( é o que vou a dicir e unha teoría miña) en relación co título deste artigo, persoalmente, estou convencido de que Jesucristo era homosexual (espero non estar condenándome a excomuñón ou peor, aínda, ó lume eterno). Unha lectura pormenorizada da Biblia, mais exactamente, do Novo Testamento,  na que se describe a vida do fundador do Cristianismo pode levarnos, sen lugar a dubidas,  a esta conclusión, xa que,  en diversas ocasións, nestas escrituras, se mencionan  as mostras de cariño, de amor (como bicos, abrazos, caricias) que o fillo de Deus dedicaba  a outros homes, especialmente, ós apóstolos e a súa defensa do “amor al prójimo” mentres que pola contra, non se lle coñece relación con muller algunha, salvo, quizais con María Magdalena.

Repito que esta é unha teoría miña como a de que Xesús foi o primeiro comunista da terra (definitivamente estou condenado ó inferno), pois moitos dos seus ideais coinciden plenamente con esta corrente e, segundo a miña santa aboa, os que o crucificaron eran de dereitas (¡¡que grande eres Mercedes!!).

Para concluír reiterar ó meu desexo de que a resolución do Tribunal Constitucional sexa claramente en favor da súa total legalidade e que este sexa o paso a que nun futuro próximo  teñan dereito estes matrimonios a outra das súas grandes reivindicacións  como é a adopción de nenos (esperemos que de aquela o PP e a Igrexa mostren unha actitude mais “cristiana”).

Un saúdo a todos.

Ricardo Domínguez Rey.